Ikkje alle turar er like idylliske, fredlege og går etter planen. Vår daglege tur i dag var ein slik tur. Eigentleg er eg i jobb no, men sidan min kjære er på reise, har eg vore heime i dag. Like før jul og greier, kjenst som ei gåve i seg sjølv. Eg har sjølvsagt tupperware consultant ein heil haug på agendaen, og det byrja med at eg tenkte at eg berre skulle ta ein liten tur i skogen med småen og loppesirkuset. Småen hadde sove kortare enn vanleg i formiddagskvilen sin, og eg ville slå i hel litt tid før han skulle ha lunsj ein liten time etter. I helga dala det ned enormt mykje snø, men i går steig temperaturen tupperware consultant frå fem minus til 8 pluss, og i dag er den vakre, kvite verda forvandla til ein gigantisk slush- sump.
Rett tupperware consultant oppi her er det mange umerka stiar i skogen berre få veit om , og dei som kjenner til dei er oftast hundefolk. Så lenge kalenderen syner mellom tupperware consultant 21.august og 31.mars, er det med andre ord lov å ha hund gåande laus. No for tida er det også eindel gode lukter av fugl i skogen (j.f. loppesirkuset). Derfor hender det frå tid til anna at Loppisen tek seg ein “bonusrunde”. EIn bonusrunde er ein “utilsikta avstikkar utan følgje”. tupperware consultant Oftast varer ein slik bonusrunde mellom 10 og 15 min. Sidan det hender at ho finn fugl på slike runder, vert ho ståande i stand, stiv som ein pinne. Ho høyrar heller særleg godt etter når ho står slik på fugl, så no går bikkja med GPS slik at vi lettare kan jobbe med ho. Heldigvis gjorde ho det i dag ôg. Eg hadde knapt gitt ho “fri”-signalet før ho tok av stad, og eg tusla avgårde med småen i meisen. Eg stoppa og ordna litt på broddene, småprata litt med mini før eg gløtta på GPS’en. 458m unna? Allereie? Bikkja vår eg kjent for å være “snikende ullteppe”, ein hund som bruker lang tid på kvar einaste lukt som finst i skogen. 458m på nokre få minutt i krevjande tupperware consultant skogsterreng kunne verkeleg ikkje være tilfelle. Eg fløyta ho inn, men såg berre korleis ho fortsatte i full fart i motsatt retning. Ho kunne umogleg høyre meg nærare 500 m lenger vekke i tjukk skog med ange små bekkefall. Likevel tupperware consultant tenkte eg at det måtte jo være tilfelle, eit kart ljug sjeldan. Eg fekk ei kjensle at denne korte turen kom til å bli lang. Veldig lang.
Som om ikkje det var nok: plutseleg ringte telefonen. Eg hadde heilt gløymt at eg skulle få ein pakke levert tupperware consultant på døra nettopp denne dagen. Og bodbilen var berre få minutt unna. Skulle eg satse på å hente inn bikkja (som no var 660m unna meg), for så å få levert pakka? Eller skulle eg la hunden segle sin eigen skog, hente pakka, og satse på at ho var komen på betre tanker og ville snu? Eg valte sistnemnte, pakka er nemleg eigentleg ikkje til meg, og eg kunne ikkje ta sjansen på at bodbilsjåføren ville vente uendeleg tupperware consultant lenge. Eg bad han møte meg på ein parkeringsplass halvvegs mellom skogen og heime. Eg tok kortaste veg ut av skogen, tupperware consultant mista ein av broddane mine i ei myr, og sklei på rompa ned ein gamal slalombakke. Han som sat på ryggen hylte av glede over sin fyrste tupperware consultant rutsjetur.
Pakken som kom var ein god del større enn det eg hadde trudd, tupperware consultant men den var veldig lett. Nytt dilemma: Bruke 5 min på å gå heim med pakken, gå sporenstreks ut igjen for å finne bikkja, eller berre ta pakken under armen å gå? Eg tok pakken under armen og la i veg- og omlag samstundes såg eg at loppesirkuset no var 873 m unna- og mellom oss var det ein høgdeforskjell på 40 meter. Sukk..
Den irriterande pakken. Og småen. I skauen. I det minste hadde eg selskap av ein veldig blid type! / The Package tupperware consultant with capital P. And our little man next to it. All though I was kinda cranky at this moment, my “co-driver” was in a very good mood!
Tida gjekk, og etter ein stund vart eg ganske sur på både bikkje og pakke. Det var tungt føre og glatt, det regna og eg hadde berre broddar på eit bein. Eg opna pakken og putta sakene i bæremeisen, og tok fatt på fløyta.
Terrenget vi no var komen i er ikkje særleg lett å kome seg fram i med meis, med mykje kratt, bratte skrenter, myrer og bekkar. Eg såg for meg korleis eg skulle nekte bikkja tilkomst til sofaen seinare. Korleis ho skulle- som straff- måtte finne seg i å liggje på rommet sitt. Men tida gjekk og stadig kom det meldingar på GPS’en “Wilma har tatt stand”, “Wilma har bytte i tre”. Det er altså meldingar som fortel noko om korleis bikkja står. Den registrerar om hunden som går med GPS sendar har hovudet tupperware consultant opp eller ned. Eg fekk stadig melding om det siste- og eg såg ho lenge var nærsagt urørleg i eit område. Tidlegare har ho greidd å setje seg fast, og då fekk eg opp den meldinga. Ei klo la seg om hjarta- kunne ho ha satt seg fast igjen? Området ho sto i var bratt, og eg veit det har gått bikkjer seg fast i det området før- utan at enden var god.
Svarte tupperware consultant tanker om sofanekt og “husarrest” forsvann, no ville eg berre ha den fine lurvepelsen tupperware consultant vel heim. Etterkvart som eg nærma meg, må ho ha høyrt fløyta. For kvar 100m ho tilbakela var som ein l
No comments:
Post a Comment